Philip Ridley Błysk rekina reż. Jerzy Fedorowicz Dla młodzieży

Scena:
Duża Scena
Czas trwania:
1.40h (bez przerwy)
Cena:
normalny: 43 PLN , ulgowy: 35 PLN

O spektaklu

Na dachu wieżowca znalazł sobie kryjówkę szkolny outsider - poeta i nadwrażliwiec. Kiedy jego azyl odkrywają dziewczyny, jedynym zagrożeniem jest śmiech i kpina, ale i te tracą siłę wobec stopniowej fascynacji tajemnicą i innością. Naprawdę niebezpiecznie robi się, kiedy na dach dociera szkolny osiłek - kulturysta i obiekt powszechnego podziwu - wraz ze swoimi kumplami. Kto wyjdzie zwycięsko z tej konfrontacji siły i wrażliwości?
Ze strzępów doświadczeń, strachów i marzeń młodych ludzi rodzi się baśń, która może wyzwolić ich z narzuconych sobie póz i głęboko skrywanych kompleksów.
Opowieści towarzyszy świetna muzyka rockowa i brawurowe popisy taneczne.
Zapraszamy zatem na ten rewelacyjny spektakl muzyczny, "Baśń przeciwko agresji" jak napisano o nim w jednej z licznych recenzji.

premiera: 28 października 2000, Duża Scena
262 premiera Teatru Ludowego

Joanna Laprus
 

POETA, REKIN I COCA COLA

Światowa prapremiera sztuki Philipa Ridley'a Sparkleshark, czyli Błysk rekina w 1997 roku w londyńskim Royal National Theatre zakończyła się owacją na stojąco. Polska wersja tej sztuki wyreżyserowana przez Jerzego Fedorowicza doskonale wpisuje się w program, jaki Teatr Ludowy realizuje od dawna, w program "terapii przez sztukę". Zjawisko znane w socjologii obejmuje zagadnienia terapii przez taniec, muzykę, teatr. Błysk rekina taką wychowawczo-terapeutyczną funkcję ma spełniać i co najważniejsze spełnia.

Spektakl docelowo przeznaczony jest dla młodzieży szkolnej, sytuującej się w przedziale wiekowym między 11 a 18 rokiem życia. Głównym zagadnieniem Sparkleshark jest pojęcie dyskryminacji. Ale jak czytamy w programie tekst porusza także inne ważne problemy, takie jak szacunek do samego siebie, zaufanie i tworzenie własnego wizerunku, uwielbianie bohatera, orientacja seksualna i trudne relacje rodzinne.

Akcja dzieje się na dachu wieżowca. Tutaj schronił się szkolny outsider, nieprzystosowany poeta Jake (Jakub Snochowski). Kolejno zjawiają się przedstawiciele innych postaw wobec rzeczywistości. Nowa uczennica Polly ( Katarzyna Zielińska); szkolna piękność Natasza ( Marta Bizoń, Dominika Knapik); sobowtór Nataszy, Carol (Katarzyna Raduszyńska). Grupę chłopięcą reprezentuje niewysublimowany podrywacz Russel ( Andrzej Kozłowski) i jego dwaj podwładni: Buzz ( Jan Nosal) i Speed ( Sebastian Pałka). Pojawia się również tajemniczy Shane ( Piotr Pilitowski) zajęty głównie paleniem papierosa i obserwowaniem rozwoju akcji.

Sztuka ma bardzo proste przesłanie: przemoc i agresję można pokonać dzięki poezji i miłości. Baśń może uratować Jake'a ale pod warunkiem, że w jej tworzenie zostaną zaangażowani wszyscy. Dzięki baśni Russel może stać się księciem, Polly księżniczką a Jake królem. Tylko baśń może przeciwstawić się brutalności. Wrażliwość pokona agresję. Ale baśń staje się w pewnym momencie psychodramą ujawniającą autentyczne uczucia i frustracje. Na dachu wieżowca - czyli na dachu świata spotykają się ludzie o różnym potencjale doświadczeń. W konfrontacji z baśnią ujawniają prawdziwą osobowość. Polly opiekuje się oszpeconym bratem.. Natasza ucieka w swój świat aby uciec od ojca, którego miłości nigdy nie zaznała. Carol naśladuje przyjaciółkę aby pozbyć się kompleksów. Nadwrażliwiec Jake nie potrafi ukryć się ze swoją poezją, nie udaje i dlatego jest dyskryminowany. Russel - jak mówi o swoim bohaterze Andrzej Kozłowski - to łobuz, machina seksu, która tak obnosi się ze swoim ciałem to w rzeczywistości zakompleksiony i nieśmiały facet, który wstydzi i boi się kobiet. Najbardziej tajemnicza postać sztuki - Shane jest kimś w rodzaju guru, ma wpływ na resztę grupy. Fizycznie słabszy od Russela, ma nad nim w rzeczywistości przewagę. Te wszystkie osobowości, nawet cierpiący na brak indywidualizmu Buzz i Speed, integrują się w obliczu baśni, wspólnie konstruując fabułę.

Głównym walorem tego przedstawienia jest oprawa muzyczna i młodzi wykonawcy. Jerzy Fedorowicz nadał sztuce charakter musicalu. Pierwowzór został wzbogacony o świetne teksty Bronisława Maja i muzykę Roberta Lubery. Krakowski gitarzysta współpracujący z Robertem Gawlińskim czy Arturem Gadowskim zaproponował młodej publiczności różnorodność muzycznej treści: obok lirycznych piosenek pojawiają się mocne rockowe utwory, afrykańskie rytmy i musical.

Sparkleshark jest spektaklem o młodzieży i do młodzieży jest skierowany. W rolach nastolatków wystąpili studenci PWST: Jakub Snochowski jako wrażliwy poeta Jake, Katarzyna Zielińska w roli Polly, Sebastian Pałka. Partnerują oni aktorom Teatru Ludowego, m.in. Marcie Bizoń i Andrzejowi Kozłowskiemu, który prezentuje nie tylko doskonały warsztat aktorski ale i świetną muskulaturę. Dzięki obsadzie spektakl wymyka się natrętnemu dydaktyzmowi, oferując dobrze zrealizowaną rozrywkę. Układy choreograficzne nadają przedstawieniu dynamizmu.

Baśń przestała być tylko baśnią. Stała się psychodramą pozwalającą zajrzeć w głąb siebie i uzdrowić wzajemne relacje. Błysk rekina udowadnia, że można w atrakcyjny sposób przekazać ważne treści, że można zrobić dobrą sztukę dla i o młodzieży. A żywe reakcje młodej publiczności świadczą o celowości tych działań.

Twórcy

tłumaczenie: Elżbieta Woźniak
reżyseria: Jerzy Fedorowicz
scenografia: Elżbieta Krywsza
choreografia: Violetta Suski
muzyka: Robert Lubera
teksty piosenek: Bronisław Maj
światło: Piotr Trela
asystent reżysera: Piotr Piecha
inspicjent: Anita Wilczak – Leszczyńska
sufler: Martyna Rezner

Obsada