GRAŻYNA JAGIELSKA: INNE TERYTORIUM./WYWIAD
Do poniedziałkowej kawy polecamy wywiad zrealizowany dla Onet Kultura przez Przemysława Bollina. Rozmawia z Grażyną Jagielską autorką książki "Miłość z kamienia". Na podstawie jej historii powstał film "53 wojny" w reż. Ewy Bukowskiej, a wcześniej o tym samym tytule nasz spektakl w reż. Pawła Szumca.
"Przemysław Bollin: Za moment jedzie pani do Katowic, gdzie swego czasu w Teatrze Śląskim wystawiono spektakl "Kamienie" na podstawie pani książki.
Grażyna Jagielska: Czytałam o tym spektaklu. (z entuzjazmem) Zafascynowało mnie w opisie tego spektaklu określenie, że jest to obraz współczesnego modelu związku, w którym tworzy się instytucję małżeństwa dla osiągnięcia sukcesu. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim podejściem. Zaczęłam się nad tym zastanawiać, czy faktycznie tak to było. Spektaklu niestety nie widziałam, ale byłam na innych realizacjach, w Szczecinie i w Krakowie. Teatr zawsze uważałam za nobilitację.
Jak to jest widzieć swoją historię w czyjejś interpretacji?
Było to dojmujące przeżycie, choć nie do końca przyjemne. Może dlatego, że w Szczecinie po raz pierwszy uświadomiłam sobie, że zrobiłam coś publicznego. Pisząc książkę, można zakładać, że nikt tego nie przeczyta. Może tak się zdarzyć. Kilkoro znajomych, paru dziennikarzy, ludzi z branży. Tej koncepcji się trzymałam (śmiech). W teatrze okazało się, że sprawa wyszła poza wyznaczone przeze mnie ramy i ogląda ją dwieście osób.
Kiedy zobaczyłam film, jeszcze w trakcie produkcji, moją pierwszą reakcją było: "ale ja nie chciałam!". Uświadomiłam sobie, że teraz jest to już naprawdę sprawa publiczna, która wyszła poza jakikolwiek ramy. Może nie przykre, ale na pewno przerażające doznanie - obejrzeć swoje życie oczami kogoś innego. Bardziej mnie to poruszyło w teatrze niż w kinie. Film jest w dużej mierze kreacją obcą, reżyserki, aktorów, natomiast w teatrze adaptacja była bardzo wierna książce. Drugi spektakl natomiast przyjmował moją postać jako odskocznię do przemyśleń reżysera.
Który ze spektakli bliższy był "Miłości z kamienia"?
"53 wojny" w Teatrze Ludowym w Krakowie. Twórcy teatralni i filmowi zwracali uwagę na to, że "Miłość z kamienia" pisana jest scenami, więc wybrano kilkanaście z nich i przeniesiono na scenę. Słysząc własne słowa, można spojrzeć z boku na samego siebie. Nie tylko na swoją pracę, ale i na swoje życie. Przypominało mi to spotkania podczas terapii grupowej."
Cały wywiad dostępny na stronie ONET KULTURA
Foto: Maciej Luczniewski/Reporter / East News
Zapraszamy na spektakl 53 WOJNY
Scena Pod Ratuszem - Teatru Ludowego
▫️13 i 14 listopada ▫️
Występują: Marta Bizoń, Jacek Wojciechowski, Tadeusz Łomnicki
Dla pań będzie to spektakl o miłości, dla panów – o wojnie, a tak naprawdę to pełna emocji opowieść o tym, jak dwoje ludzi z pasją, twórczych i ciekawych świata, wśród wielu realnych wojen, rozgrywających się bliżej i dalej od naszych domów i granic, stoczyło tę najważniejszą batalię – o siebie nawzajem, o dom i rodzinę.
Bilety dostępne w kasach oraz online
Popularne
NOC TEATRÓW - DZIAŁO SIĘ - ZOBACZ ZDJĘCIA
Informacje i nasze propozycje
Zobacz więcejUDAJĄC OFIARĘ
Wala – główna postać dramatu „Udając ofiarę” który wciąż nie może wydorośleć i zamiast żyć naprawdę, kryje swoją tożsamość odgrywając w policyjnych rekonstrukcjach ofiary zbrodni
Zobacz więcejZmarła Krystyna Skuszanka! Współtwórca i pierwszy dyrektor naszego Teatru!
Wczoraj w Warszawie zmarła Krystyna Skuszanka (ur. 24 lipca 1924 w Kielcach), reżyser, dyrektor teatrów. W latach 1945-46 uczęszczała do Studia Starego Teatru w Krakowie. W roku 1949 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1952 uzyskała dyplom reżyserski warszawskiej PWST. W tymże roku debiutowała jako reżyser „Sztormem” Władimira Billa-Białocerkowskiego w Państwowym Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie niebawem została kierownikiem artystycznym. Po trzech sezonach, w 1955 roku, została powołana na stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego powstającego w Nowej Hucie Teatru Ludowego, który współtworzyła wraz z mężem, Jerzym Krasowskim. Kierowała nim przez osiem pierwszych lat. W ciągu kilku lat swej działalności, podniosła Teatr Ludowy do rangi jednej z najwybitniejszych i najbardziej interesujących scen dramatycznych w Polsce o wyraźnym obliczu filozoficzno- ideowym. Prowadzili nasz Teatr do 1963 roku, po czym oboje przenieśli się do Teatru Polskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1965-71, była dyrektorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, a w roku 1972 powróciła do Krakowa, gdzie objęła dyrekcję Teatru im. J. Słowackiego. Wykładała także w krakowskiej PWST. W latach 1983-90, również z Krasowskim, objęła Teatr Narodowy w Warszawie, w którym była kierownikiem artystycznym, a także reżyserowała. Do ważniejszych prac reżyserskich Skuszanki należą: „Balladyna” Juliusza Słowackiego – 1956, „Burza” Williama Szekspira – 1959, „Dziady” Adama Mickiewicza – 1962, „Lilla Weneda” Juliusza Słowackiego – 1973, „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego – 1978.
Zobacz więcej