To pasterski dramat — sielanka, odgrywająca się w jakimś idealnym lesie, na łonie matki na- tury, której zdrowy oddech ma wszystkie choroby cywilizowanego żywota uleczyć, wszystkie wady i zepsucie naprawić, ludzi dworactwem, sztucznym życiem zgangrenowanych do zdro- wia i rozumu przywrócić. Aż do XVIII w. ludzie się marzeniami takich sielanek ...

Szekspir przekształcił Las Ardeński w nową Arkadię, gdzie „czas płynie bez troski, jakby w jakimś Złotym Wieku”. Jest to najbardziej idealistyczna ze wszystkich sztuk tego autora. W tym dramacie pasterskim zainteresowanie skupia się bardziej na uczuciach i postaciach niż na działaniach lub sytuacjach. Uwagę widza przyciąga nie to, co się ...

To ludzkość jest tym bohaterem, który wciąż umiera i wciąż zmartwychwstaje — wciąż kocha, wciąż nienawidzi — wije się dziś niczym robak, jutro jak orzeł wzlatuje ku słońcu/ Heinrich Heine